The older I get, the more I see, feel and realize that although we are all human, our desires are not necessarily the same.
Continue reading “Life’s tainted glasses”Long overdue
This old blog has been seducing me for a while now. It feels like I’m stepping back into my head and heart by returning to this place. I guess that means I might have taken a long enough stroll to the outside world looking to find different aspects of myself as well as my purpose in life.
I haven’t quite succeeded in either of those endeavors but I do feel I’ve gotten closer than I’ve ever been before. I guess that’s the most we can hope for as each step leads to the next and every experience offers us growth if we allow it.
I miss the times when I used to share my thoughts and adventures with others through my writing. I felt connected to so many of you, if only by the string of words that I wrote and you read.
My blog fell to the background these past few years, not because I didn’t have the opportunity to write, but because I felt there was nothing left to say on a personal level. As if my inner being had dried up, expired and sold out. As I write it down it seems odd to think that at a time when I was actually most productive (or so I thought) my writer’s soul quietly took a seat in the corner, patiently waiting for a new chapter to start.
And a new chapter it is! It may not be filled with exciting new plans, hot dates left and right or even an actual idea of what lies ahead, but I feel – now more than ever – thrilled to enjoy this moment.
The past few years were packed full of action and creativity. I co-wrote two books that were not only published but sold more copies than ever expected. I created my own online platform: Mies; a place where people in divorce situations can find solid advice and read other people’s experiences to find relief and recognition. I co-created another online platform: de Wereldwijven – for and by Dutch women all over the world to connect and share their stories to inspire others across the globe. And I translated so much interesting content that I feel I was schooled all over again.
Two of my children (the girls – who are now actual adults) have gone off to college and my son inhabits the ‘west wing’ of our house whilst I enjoy living in the girly pink side of our home. We get together for dinner talks and laundry quarrels. My parents have moved closer by and my dad was lucky enough to receive a donor kidney at the age of 75. He’s healthy and fit, but to quote his own dry sense of humor: the new kidney will probably outlive him. I keep insisting it will give him another 75 years, or so.
There has not been another great love in my life since I last blogged and I think that I’ve kept busy if only not to notice it missing. Life has a way of offering that what you need, when you need it and not when you don’t. My heart took a long break to heal and I can only hope that it grew back a bit more resilient this time.
This year has been a true eyeopener for me, in many ways. It has brought me patience, self-reflection, rest, calm and an even bigger sense of gratitude. It has brought us together as a family and taught us that we don’t have to like each other every day to know that we love each other always.
For the very first time I planted a seed and watched it grow. Radishes, tomatoes, onions, lettuce, raspberries, blueberries, fresh herbs, zucchini, cauliflower, broccoli, parsnips, you name it – I reaped it! I never realized what it would feel like to be a part of nature’s natural cycle of life, from beginning to end. All of a sudden life made sense. It made me more appreciative, of the taste, the smell and even the effort it took for a seed to become the food we ate.
Joy is the seed that grew within me this year. After years of rushing about, stressing out, trying hard not to fail, fearing the future, not knowing if the road I was on was the right one, I was hit by the pauze button. But like a long high-speed train, it took a little while for it all to come to a complete standstill, it screeched and bolted for some time before there was an absolute silence. It was this silence that stated the obvious: I needed to make some changes that were long overdue. How is it that you can be so stuck in something that you don’t see the signs? Or maybe I purposely ignored them to avoid the disappointment of yet another possible let down? And how right my gut feeling was to know that some things in life are what they are.
Suddenly there is time to ponder again. To imagine a different life, a new road with brighter horizons. That’s where I’m at. I’m taking it in, breathing it through and making it mine to explore. This new leap of faith with no definite destination or direction is bound to go somewhere. All that is clear is that it comes from within and it’s on its way out. Let’s see where it goes….
Bedrijf van een wereldwijf. Mies: hét online platform voor de mens in een scheiding!
Het idee ontstond op een zonnige zondagmiddag in onze achtertuin. Op zoek naar een nieuwe uitdaging na mijn scheiding, bedachten mijn middelste dochter en ik een nieuw online platform. Dé plek om scheidingservaringen met anderen te delen.
Van het één kwam het ander en zo werd het online magazine voor de ‘Mens in een scheiding’ geboren: Mies magazine.
Mies
Ik ben Mies, 46 jaar, ruim 13 jaar gescheiden en moeder van drie tieners. Mijn passie voor schrijven – liefst met een tikkeltje humor – heeft erg geholpen bij de verwerking van mijn eigen scheiding. Door het uitwisselen van persoonlijke ervaringen merkte ik dat we als mens in een scheiding behoefte hebben aan ondersteuning, een luisterend oor, het verhaal van een ander, advies en vooral een plek waar de negatieve gevoelens van schaamte en falen omgezet kunnen worden in positiviteit.
“De periode na mijn eigen scheiding ging met vallen en opstaan. Ik voelde mij geamputeerd, wist niet eens meer wat ik zelf van dingen vond en ging gedwongen op zoek gaan naar wie ik ook alweer was zonder een partner. Dat heeft behoorlijk veel tijd in beslag genomen en ik heb veel fouten gemaakt in dat proces. Daar ben ik niet trots op, maar gelukkig is het allemaal heel erg goed gekomen. Niet alleen ik, maar ons hele gezin is opgebloeid en verder vertakt, samen vormen we weer een mooi nieuw geheel. Ik noem ons groter geworden gezin liefkozend onze ‘ex-tended family’.”
Bloggers en professionals
Samen met een geweldig team bloggers, coaches, bemiddelaars en professionals tracht ik alle mogelijke aspecten van voor, tijdens en na een scheiding neer te pennen om zo onze scheidingsverhalen en alles wat daarmee gepaard gaat te delen met anderen. In de hoop dat ze een verhelderende, verzachtende, troostende en vooral hoopgevende bijdrage leveren aan ieder die met een scheiding te maken krijgt.
Want, al lijkt het tijdens het scheiden soms niet zo, er is écht wel een life after divorce!
Mens in een scheiding
Dé plek om jezelf tegen te komen, te ontdekken, ontwikkelen of juist even aan de kant te leren zetten, want ieder van ons heeft behoefte aan erkenning, begrip, empathie, eerlijkheid en vooral liefde. Een scheiding vergt op praktisch en emotioneel vlak veel van een mens en met dit online magazine hoop ik anderen een hart onder de riem te steken. Daar gaat het mij vooral om, dat mensen voelen dat ze er niet alleen in staan, en dat er hoop is. Zelfs in de meest schrijnende gevallen.
Iedere scheiding is anders
Of het nu om je eigen echtscheiding gaat of die van je ouders, zus, broer, vriendin of buurman: iedereen heeft een eigen verhaal en ieder verhaal is uniek. Elke scheiding is dan ook eigenlijk ‘maatwerk’, toch zijn er enkele must-haves die het, in vrede ‘uit elkaar gaan’ bevorderen. Denk aan wederzijds respect, je kinderen niet de dupe maken, open staan voor introspectie en niet te vergeten een bepaalde gun-factor naar elkaar voor het leven dat na de scheiding volgt.
Mies magazine, laat zien hoe mensen met de fijne of juist de moeilijke aspecten van een scheiding omgaan. We struinen het nieuws, social media en televisieprogramma’s af om een zo goed en breed mogelijk beeld te geven van alles wat je over de mens in een scheiding zou moeten weten.
Inspiratie en tips
De realisatie van dit platform is grotendeels tot stand gekomen door mijn collega-wereldwijven uit mijn Lindanieuws.nl tijd, die mij dé figuurlijke schop onder m’n kont gaven om dit project überhaupt aan te durven. Ik ben ze tot op de dag van vandaag ontzettend dankbaar daarvoor.
Als iemand mij na de scheiding had gezegd dat ik op een dag een eigen online platform zou opzetten en er een tweede zou mede-oprichten naast mijn freelance vertaalwerk, dan had ik het niet geloofd! Op dat moment was ik alleen maar bezig met ‘overleven’ en drie kinderen opvoeden. Onze thuis situatie was er een van klassieke rolverdeling: mijn toenmalige man had een eigen zaak en ik deed het huishouden en zorgde voor de kinderen.
Ik had dus nooit gedacht dat ik zelf de ondernemersspirit in mij had. Toch blijkt het zo te zijn. Er vielen voor mij wat dat betreft veel puzzel stukjes op hun plek. Het is niet voor iedereen weggelegd, maar als je voelt dat het in je zit, moet je er gewoon voor gaan!
Mijn tip voor iedereen die op zoek is naar zijn ware roeping: volg je buikgevoel en doe wat goed voelt. Als je vanuit je diepste zelf handelt dan brengt het je geluk en voldoening in het leven, ondanks de ups en downs die bij ieder besluit horen.
Ga er dus voor, je hebt niets te verliezen!
België en Nederland
“Ik had nooit durven dromen dat dit platform zowel in Nederland als in België bekend zou worden. Elke maand wordt het platform door duizenden mensen uit beide landen bezocht en geraadpleegd. Ik ben ervan overtuigd dat het delen van kennis en ervaring uit de verschillende culturen van bijvoorbeeld deze twee landen een bijdrage kan leveren aan het zo prettig mogelijk doorstaan van echtscheidingsperikelen.”
Zit je zelf in een scheiding of wil je meer weten over het scheidingsproces? Kom dan een kijkje nemen bij Mies magazine, dé plek waar je menselijke scheidingservaringen opdoet.
Dit artikel verscheen al eerder bij De Wereldwijven.
Mother’s Day
For my own sweet mother and all the other moms out there including those we miss so very much….
When you thought I wasn’t looking
When you thought I wasn’t looking
You hung my first painting on the refrigerator
And I wanted to paint another.
You hung my first painting on the refrigerator
And I wanted to paint another.
When you thought I wasn’t looking
You fed a stray cat
And I thought it was good to be kind to animals.
When you thought I wasn’t looking
You baked a birthday cake just for me
And I knew that little things were special things.
When you thought I wasn’t looking
You said a prayer
And I believed there was a God that I could always talk to.
When you thought I wasn’t looking
You kissed me good-night
And I felt loved.
When you thought I wasn’t looking
I saw tears come from your eyes
And I learned that sometimes things hurt
But that it’s alright to cry.
When you thought I wasn’t looking
You smiled
And it made me want to look that pretty too.
When you thought I wasn’t looking
You cared
And I wanted to be everything I could be.
When you thought I wasn’t looking
I looked . . .
And wanted to say thanks
For all those things you did
When you thought I wasn’t looking.
Poem by Mary Rita Schilke Korzan.
Image by Wilma de Lange
All I ask…
It’s been forever and at least a day since I’ve been round to my own blog. Funnily enough other people do still pop in to check my posts. Thank you for that!
I’ve been out and about trying to make a proper living and live an organised family life together with my three teenagers and dog – Otis.
I think it’s fair to say that by taking the time to actually start setting my own goals in life and getting more involved with what keeps my kids busy, I’ve learned to appreciate them and myself a lot more!
Some things seem so petty in retrospect. Whilst others, that I should have fought for, I bluntly ignored or pushed aside. Shame on me.
The time of reflection is nearing as Christmas is just around the corner.
And I’ve realised that :
- – the less you have, the less you need
- – the more grateful you are, the more there is to be grateful for
- – the less time you waste on negativity, the more positive your life becomes
- – the more you expect love, the less love you’ll receive
- – the less time you can spend with friends, the more valuable a moment with one becomes
- – anything can happen
- – at any given time
- – there are no guarantees
- – living in the moment is worth so much more than living in the past or in the future
- – sometimes you end up letting go of people you wish you hadn’t
- – you should never make decisions if not truly from the heart
- – and life will always, always keep surprising you…when you least expect it.
That’s just a short list of my most important epiphany’s. To give you my long list would serve no purpose as we each have our own reflections to make in life.
I’m thankful for a year of exciting new adventure, starting up my own magazine together with a team of awesome bloggers. Bringing wonderfully talented people together, just like that.
Life was kind of tough this year, some scars were ripped open again and some may never truly heal. I realise that now. Change is not always for the better, but you must strive to make the best of every change you go through.
It’s funny how in the end we remember, not the bad or painful moments, but the times we overcome them. Standing up after feeling defeated. A very important step to take, no matter how many times you fall. Keep getting up, it’s always worth it!
A long intro just to let you know….I’m back!
Never really left.
Some things are just meant to be….
Like Living la Vida Loca and me.
And to get back to what I started off with: all I ask… is that you join me here again, whenever you can.
Enjoy!